ما را همه‌شب نمیبرد خواب...

یکی از روابط انسانی خیلی خفن و با کلاس طور بنظرم‌ اونیه که آخرش به آرزوی خوشبختی ختم میشه. عین خارجیا. مثلا دو نفر بعد از یه سالِ مدام حرف (زرِ سابق) زدن با هم، درست شب تولد یکیشون، اون یکی براش آرزوی چیزای خوب بکنه و شخص متولد! یادآور شه که به خوشبختی بیشتر از هر چیز دیگه‌ای نیاز دارهخلاصه تهش برای هم آرزوی خوشبختی کنن و آخرش ماجرا به جای خداحافظی با دو سه تا گل و قلب و اینا تموم شه. خیلی شیک  و روشنفکرانهنیست بنظرتون؟

برچسب‌ها: براي اينكه يادم نره من قوي هستم...