بَک

دوست داشتم میشد دو سه دقیقه‌ای زل بزنم توی چشم‌هاش و بعد بزنم توی گوشش و سرش داد بکشم که انقدری آدم آشغالی هست که حق نداشته باشه کاری کنه که ذهن من حتی یک دقیقه درگیرش شه. ولی متاسفانه خدا این توانایی رو به آدم‌هاش داده که هر غلطی که میخوان بکنن و هرجور که میخوان بازی کنن. بازی کنن به سبک خودشون. منم دارم به روش خودم بازی میکنم‌، با بی‌اعتناییم و به هیچ گرفتنش دارم حرصش رو درمیارم و داره دلم خنک میشه.