عادت کنیم..

بیست و نهم مرداد. آقای ب- رلیفم کرد جنرال. 

همان شب. آقای ب-: پس‌فردا هم من کشیکم.

همان شب. من: اوه اوه

همان شب. آقای ب- خنده‌ و تهدید.

سی و یکم مرداد. بعد از آمار پنج مریض و پونزده تخت خالی. آقای ب-: خوش‌کشیک کی بودی تو؟

همین شب. من: خنده و تعریف ماجرای آخرین شیفت پارسیان که خالیِ خالی گذشت...